Ook dit jaar was het weer geweldig om mee te doen aan de Eenzame Noord. Na in 2017 bijna gezonken te zijn en nadat we in 2020 de dual handed hebben gewonnen, waren Marijn en ik weer helemaal voorbereid op de uitdaging voor dit jaar.
De voorspelling was super, een mooi windje en een zonovergoten dag lagen in het vooruitzicht.
Bij de aanmeldingen kregen we van diverse deelnemers de waarschuwing dat het gebied ten noorden van de vaargeul van Muiderzand tot voorbij Pampus vol lag met fontijnkruid. De organisatie had daarom besloten dat we reglementair vanaf de IJM 19 naar het noorden konden.
Zo gezegd zo gedaan, na een mooie start bij pin-end lagen we bij de Hollandse brug al dik tussen de snelste Solo deelnemers die 5 minuten eerder gestart waren.
Tot aan de IJM 19 liep het lekker, nog even geprobeerd de spinaker er daar al op te zetten maar dat was net iets te enthousiast. Uiterlijk bij de IJM 19 naar het noorden gestuurd, de waarschuwingen over het fontijnkruid bleken niet overdreven al na een meter of 50 voeren we door het eerste veld heen 😡. Zo was er niet te zeilen en we waren hierop voorbereid dus spinaker naar beneden, een lijn achter de boot aan en vervolgens sprong Marijn voor de eerste keer het water in. Twee volle armen fontijnkruid kwamen van het roer af.
Tot aan ongeveer het einde van de lijn IJM 21 naar einde van Pampushaven hebben we deze actie nog 2 keer moeten herhalen…..
Daarna heerlijk onder spinaker met een tot 15 – 20 knopen toenemende wind tot de keerton doorgevaren.
Vlak voor de keerton pikten we weer wat wier op dus Marijn ging na het ronden voor de 4e keer te water.
Tot het paard van Marken aan de wind met een klein knikje in de schoot over bakboord doorgevaren. Na het Paard vol aan de wind over bakboord met af en toe een kleine slag naar stuurboord richting de IJM vaargeul. Om minder risico te lopen op een vijfde duikbeurt aan de uitdam kant van de vaargeul Amsterdam- Lelystad gebleven, dit was succesvol en resulteerde in slechts een sliertje fontijnkruid. Uiterlijk op een meter of honderd van de IJM 21 de geul in. Vanaf hier lekker gevaren met af en toe de spinaker erop en dan weer eraf door de krimpende wind.
Rond 15:00 kwamen we aan bij de finish en waren blij dat het erop zat! Jammer van het fontijnkruid maar wat een geweldige zeildag was het geweest zeg!
Respect voor de deelnemers met een wat langzamere boot die er een stuk langer overgedaan hebben!
En onze dank voor de bemanning van het keerschip en het start en finish comité, deze vrijwilligers offeren maar mooi een dag van hun kostbare tijd op om dit allemaal mogelijk te maken!
Tot 2023, Marijn en Bart van de Second Wave.
